สุนทรภู่: กวีเอกแห่งกรุงรัตนโกสินทร์

สุนทรภู่ กวีเอกนามดังแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ เกิดเมื่อวันที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2329 ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช

ในวัยเด็ก สุนทรภู่ได้อาศัยอยู่ในพระราชวังหลังกับมารดา และมีโอกาสได้ศึกษาเล่าเรียนวิชาการต่าง ๆ กับพระภิกษุที่มีชื่อเสียง

สุนทรภู่เข้ารับราชการเป็นอาลักษณ์ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย รัชกาลที่ 2 ผลงานกลอนของท่านโดดเด่นเป็นที่ประจักษ์

สุนทรภู่ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็น "ขุนสุนทรโวหาร" ในรัชกาลที่ 2 ต่อมาได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็น "หลวงสุนทรโวหาร" ในรัชกาลที่ 3 และได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็น "พระสุนทรโวหาร" ในรัชกาลที่ 4

ผลงานที่มีชื่อเสียงของสุนทรภู่มีมากมาย ประเภทหลากหลาย

ผลงานกลอนนิทาน:

• พระอภัยมณี
• สินสมร
• โคบุตร
• กากี
• น้ำใจอิเหนา

ผลงานกลอนนิราศ:

• นิราศเมืองแกลง
• นิราศพระบาท
• นิราศมณีพิจิตร์

ผลงานกลอนเพลงยาว:

• เพลงยาวถวายโอวาท
• เพลงยาวพรรณนาสภาพบ้านเมือง

ผลงานกาพย์:

• กาพย์เห็ด
• กาพย์พระไชยสุริยา

ผลงานโคลง:

• โคลงสุภาพ
• โคลงฉันท์

ผลงานของสุนทรภู่สะท้อนให้เห็นถึงวิถีชีวิต วัฒนธรรม ประเพณี และค่านิยมของคนไทยในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น

สุนทรภู่เสียชีวิตเมื่อวันที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2398 (ตรงกับรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 4)

แม้ว่าท่านจะจากไปนานแล้ว แต่ผลงานของท่านยังคงเป็นที่จดจำและได้รับการยกย่องว่าเป็นวรรณกรรมไทยชั้นเยี่ยม

สุนทรภู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นกวีเอกของไทย ผลงานของท่านมีจำนวนมากมาย หลากหลายประเภท และเป็นที่นิยมอย่างกว้างขวาง ผลงานของท่านมีคุณค่าทางวรรณศิลป์และทางภาษาสูง ผลงานของท่านยังได้รับการแปลเป็นภาษาต่างประเทศหลายภาษา ผลงานของท่านมีบทบาทสำคัญต่อการพัฒนาวรรณกรรมไทย