ห้องสมุดอำเภอปะเหลียน

แหล่งเรียนรู้
ซาไก
พุธ ที่ 29 เดือน พฤษภาคม พ.ศ.2556

พาเที่ยวบ้านสีดาวเรือง และหมู่บ้านซาไก ที่อำเภอปะเหลียน จังหวัดตรัง

สวัสดีวันพุธค่ะ

ได้เวลาพาเที่ยวกันอีกแล้ว หลังจากพากินไป ๒ บล็อก สถานที่ท่องเที่ยวแห่งนี้ถือว่าเป็นที่ใหม่ที่หลายคนคงยังไม่รู้จัก แต่เชื่อแน่ว่า คนที่ชื่นชอบธรรมชาติต้องชอบแน่ๆ กับบ้านหลังนี้ "บ้านศรีดาวเรือง น้ำตกบัณฑิต" น้ำตกแห่งนี้ ตั้งอยู่ที่อำเภอปะเหลียน จังหวัดตรัง ห่างจากตัวเมืองตรังประมาณ ๕๐ กิโลเมตร อยู่ใกล้กับน้ำตกโตนตก

ทริปนี้ สาวไป กศน.บ้านโพธิ์ อ.เมือง จังหวัดปัตตานี ซึ่งได้พานักศึกษามาดูงานเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงที่บ้านหลัง เมื่อไปถึงทางเข้าเราต้องเดินเท้าประมาณ ๘๐๐ เมตร จากปากทางเข้า

ระหว่างทางก่อนเข้าถึงบ้าน มีน้ำตกสายเล็กๆที่เจ้าของบ้านประดิษฐ์ตกแต่งเอง สวยร่มรื่นจริงๆ

สะพานไม้เล็กๆ

บรรยากาศดี สดชื่นมากๆ

ถึงทางเข้าบ้านแล้วค่ะ

ตู้นี้สำหรับบริจาคเงินเพื่อบำรุงสถานที่

ชื่อบ้านศรีดาวเรือง ของ น้า หมาดเย็น เจ้าของบ้านผู้ใจดี ที่ยินดีต้อนร้บผู้มาเยือนด้วยความเต็มใจ น้ำใจแก ใหลมาไม่เหือดหายเหมือนน้ำในสายห้วยจาก บนควน ที่แกผันเข้ามาที่สวน ทำบ่อปลา น้ำตกเล็ก ให้ชุ่มใจ แรกๆดูเหมือนว่าคงไม่ต่าง รึว่าสวยกว่า รีสอร์ท บ้านสวนตามแบบ โฮมสเตย์ ทั่วๆไป

ลุงเล่าว่าทั้งหมด เกิดจากน้ำเหงื่อและแรงกายของมือสองข้างของ ไม่มีรถขุด ไม่มีรถบรรทุก ขนหินจากบนควน (ภูเขาลูกย่อมๆ) ทีละก้อนๆ กลางวันร้อนก็ทำกลางคืน หลังจาก กรีดยาง เสร็จ ทำคนเดียวตลอด เพราะว่าลูกๆก็แยกเรือนกันไปหมดแล้ว ส่วนภรรยาคู่กายก็ ตาเสียไปข้างหนึง ตอน ตอกตะปูทำบ้าน แล้วโดนตะปูกระเด็นเข้าตา ทำให้ตาเสียไปข้างหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน

แต่คุณลุงก็ไม่หวั่นใจ ทำไปอย่างมีความสุข สุขที่ได้สร้างสุขที่ได้ทำตามประสาชาวบ้านที่ชาวเมือง อย่างเราๆท่านๆต้อง ทึ่งและน่าลอกเลียนแบบคือความ วิริยะ อุตสาหะ หมั่นเพียร และความมุ่งมั่นที่จะทำให้สำเร็จ

แกบอกว่าเมื่อก่อนชาวบ้านก็ว่าแกบ้า เที่ยวแบกหิน แบกไม้ไปทำโน่นทำนี่ ทำสะพานไม้เดินข้ามห้วย ปลูกดอกไม้ กล้วยไม้ตามประสาที่ ไม่ค่อยมีใครจะทำนัก

ต่อมาพอเริ่มมีคนรู้จักจากปากต่อปากกันมีคนแวะเข้ามาเที่ยวที่บ้านกันมากขึ้น ทำให้ลุงมีแรงที่จะ ทำให้สวยมากกว่าเดิม ลุงยังเล่าอีกว่ามี นักท่องเที่ยว จากกทม ขี่รถ ออฟโรดมา พัก มีคณะลูกเสือ มาตั้งค่ายเล็กๆมั่ง มีครอบครัวหมู่คณะมา ตั้งเต้นท์นอนพักบ้าง แต่คุณลุงก็ไม่ได้เรียกร้อง อะไร มีอะไร เค้าก็เอามาช่วยเอามาแบ่งให้

ลุงยังเล่าต่อด้วยความภูมิใจว่าหลัง พวกนาย(หมายถึงเจ้านาย) นายอำเภอ เข้ามาเที่ยว เข้ามาดูที่นี่ ท่านเอาพันธุ์ไม้ (ดอกชบาสีขาว) มาให้ ทางอบต ก็ว่าจะทำถนน ดินลูกรังเข้ามาให้ (บ้านสวนห่างจากถนนดำราว 1กิโลเมตร) ให้คนมาเที่ยว ได้สะดวกขึ้นเพราะว่าหน้าฝนเข้าออกยากมากๆ แกว่าถ้ามีถนนลูกรังเข้าคง มีคนมาเยอะขึ้น อบต ที่นี่คงดัง

สำหรับที่มาของชื่อบ้านสีดาวเรือง มาจากที่ก่อนหน้านี้ได้ปลูกดอกดาวเรืองเยอะ จึงเป็นที่มาของชื่อบ้าน ส่วนน้ำตกบัณฑิต มาจากน้ำตกที่คุณลุงประดิษฐ์เอง

ขอบคุณข้อมูลประกอบจาก http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10210615/E10210615.html

คุณลุงเจ้าของบ้านกำลังเล่าความเป็นมาอย่างมีความสุข

ตรงนี้จะสำหรับอาหาร

น้องไก่กำลังกินข้าวโพด

คุณลุงเล่าว่าบริเวณใกล้ๆมีชาวซาไก อาศัยอยู่ประมาณ ๑๐ - ๑๒ คน

วันนี้โชว์ปีนต้นมะพร้าวไปแขวนลูกโป่ง

น่าจะเป็นภรรยาของคุณลุง

ก่อนจากบ้านสีดาวเรืองมีการมอบของที่ระลึก อันนี้เป็นปืนใหญ่ พญาตานี จำลอง

ข้าวสาร และขนมสำหรับชาวซาไก

เดินทางต่อ ก่อนไปแวะบ่อปลา ที่เลี้ยงปลาหวด ที่แกขุดด้วยมือ กว่า ๓เดือน (รูปนี้เอามาจากกระทู้ค่ะ ไม่ได้ถ่ายเอง)

เราจะไปบ่อกำมะถันกัน แต่เจอน้ำตกเส้นเล็กๆอีกสาย

บ่อกำมะถัน แอ่งเล็กๆมีกลิ่นกำมะถัน คุณลุงบอกบ่อกำมะถันแห่งนี้มี คนมาขอน้ำไป ทำยารักษาเรื่อยๆ ตรงนี้มีศาลอยู่ เวลาใครไปขอน้ำต้องไหว้ขอก่อนใช้ดอกไม้ ธูปเทียนบูชา กับเงิน ๑๒ บาท