กศน.ชุมชนคนพิการ


	บุคคลที่มีความบกพร่องทางการพูดและภาษา


		ความบกพร่องทางการพูด หมายถึง ความผิดปกติที่เกิดจากการพูดในด้านของความชัดเจนในการเปล่งเสียงและการใช้เสียงไม่สามารถ ทำให้ผู้อื่นเข้าใจได้

		ความบกพร่องทางภาษา หมายถึง ความบกพร่องในการรับรู้หรือการแปลความหมายของการพูด

		พัฒนาการทางภาษา คือ การที่เด็กสามารถพูดได้ต้องการเกิดจากการเรียนรู้ ความเข้าใจภาษาที่ผู้อื่นพูด การเรียนรู้คำศัพท์ การสร้าง ประโยค การออกเสียง

		พัฒนาการทางการพูด คือ ขบวนการพัฒนาเสียงพูดจากเสียงที่ไม่มีความหมายไม่ชัดเจนเป็นเสียงที่ชัดเจน และแบ่งเป็นคำที่มีความหมายเป็นขั้น
		1. ขั้นส่งเสียงร้อง
		2. ขั้นส่งเสียงอ้อแอ้
		3. ขั้นเลียนเสียงตนเอง
		4. ขั้นเลียนเสียงผู้อื่น
		5. ขั้นคำพูด


		สาเหตุของพัฒนาการทางภาษาและการพูดผิดปกติ

		1. ประสาทหูพิการทั้งสองข้าง
		2. สติปัญญาต่ำ
		3. สภาวะอารมณ์และจิตใจผิดปกติ
		4. สมองผิดปกติ
		5. ขาดการกระตุ้นทางภาษาและการพูดที่เหมาะสม


		ประเภทความผิดปกติทางการพูด

		1. การพูดช้า
		2. การพูดไม่ชัด
		3. ปากแหว่งเพดานโหว่
		4. พูดติดอ่าง
		5. เสียงผิดปกติ
		6. อะฟาเซีย


		สาเหตุของความผิดปกติทางภาษา

		1. ระบบประสาทส่วนกลาง ความผิดปกติทางภาษา สติปัญญาต่ำ การบาดเจ็บทางสมอง
		2. สาเหตุภายนอก ความบกพร่องทางการได้ยิน ทางการมองเห็น ทางร่างกาย
		3. สาเหตุจากสิ่งแวดล้อมและอารมณ์ การถูกทอดทิ้ง ถูกทำร้าย ปัญหาจากการพัฒนาการทางพฤติกรรมและอารมณ์


		ประเภทความผิดปกติทางภาษา

		1. ไม่มีภาษาพูด
		2. ความแตกต่างในคุณภาพของภาษา
		3. การเริ่มภาษาช้า
		4. การหยุดชะงักของภาษา


		การแก้ไขเบื้องต้นสำหรับเด็กที่มีความผิดปกติทางการพูด

		1. การยอมรับ
		2. การวิเคราะห์ปัญหา
		3. การแก้ไขเสียงที่เป็นปัญหา
		4. การฝึก
		credit :>>> http://school.obec.go.th/psecchanthaburi/mr/6.php